Gerard Scheltens in Luister:
'‘Een unieke bijdrage. Zo help je de Andriessenkunde verder.’'

Emanuel Overbeeke op opusklassiek.nl:
‘Een enorme prestatie’

Arthur van Dijk op biografieportaal.nl:
‘Een ontroerend In Memoriam’

Bas van Putten in De Groene Amsterdammer:
‘Bij alle genegenheid opmerkelijk doortastend’

Joep Stapel in NRC:
‘Een boekje dat doet verlangen naar meer.’

Bas van Putten in de De Groene Amsterdammer:
‘Wat een zeldzaam voorrecht in het Nederlands een zo voortreffelijk geschreven boek over muziek te lezen.’

Erik Voermans in Het Parool:
‘Doordat hij alle compositorische schetsen heeft kunnen bestuderen, dringt Schönberger diep in Kettings werk door.’

Joep Stapel in NRC Handelsblad:
‘Een levendig en gezaghebbend geschreven biografie.’

Guido van Oorschot in de Volkskrant:
‘Elmer Schönberger beschrijft Kettings oeuvre uitgebreid en met gezag. (…) Weinig schrijvers formuleren helderder dan Schönberger.’

Emanuel Overbeeke in De nieuwe muze, 2021, nr. 4:
‘Schönberger schrijft als een dichter. (…) Geen boek met een doorlopend verhaal, eerder een reeks van juweeltjes die ook in een andere volgorde hun effect niet missen.’

Els van Swol op www.8weekly.nl:
‘Schönberger schrijft in vierenvijftig notities op een aanstekelijke, toegankelijke en wat filosofische manier over de verandering van zijn muzieksmaak. (…) Het is een mooie aanwinst, dit door Uitgeverij Plantage mooi uitgegeven en van een register voorziene bundeltje.’ *****

Maarten Steenmeijer op NBD Biblion (aanschafinformatie openbare bibliotheken): ‘Een feest om te lezen.’

Rudy Kousbroek in PZC:
'Het is eigenlijk een godswonder dat er zoiets kon verschijnen als het essay van Elmer Schönberger, te weten zijn Huizingalezing van December vorig jaar, opgenomen in Het Gebroken Oor - een unieke en briljante tekst in een uniek en briljant boek.'

Ger Groot in NRC-Handelsblad:
'......want in het toegankelijk maken van van tijdgenoten is Schönberger onovertroffen. (...) Tintelend en daardoor steeds weer nieuwsgierig-makend zijn zijn formuleringen, die het onmogelijke mogelijk maken.'

Anthony Fiumara in Trouw:
'De hartstocht waarmee Schönberger over de 'strenge' Stravinsky schrijft , is een soort romantisch gedreven anti-romantiek. Tegen de stroom van de evolutie in zwemmend zoekt hij in al zijn essays naar het luisteren als het equivalent van het ademhalen, naar muziek als zuivere zuurstof.'

Margriet de Moor in het voorwoord tot Het Gebroken Oor:
'Ik lees veel over muziek. Ik ken niemand, helemaal niemand anders dan Elmer Schönberger die als de eerste de beste geniale romanschrijver over muziek kan vertellen.'

Paul Luttikhuis in NRC-Handelsblad:
'...de biografie van Elmer Schönberger is de biografie van zijn oren.'

Paul Luttikhuis in NRC Handelsblad:
'(Schönberger) weet jaloersmakende formuleringen te bedenken waarmee hij in een enkele zin de essentie van een werk of een oeuvre aanduidt. (...) (Hij) is, paradoxaal genoeg, een van de meest persoonlijke muziekcritici in Nederland (met eigenzinnige en soms wel wat eenzijdige voorkeuren) en tevens een van de meest afstandelijke.'

Roland de Beer in De Volkskrant:
'Want dat is de grootste kwaliteit van Schönbergers vertelkunst: of je het met hem eens bent of oneens, het is van ondergeschikt belang.'

Willem Jan Otten in Tirade:
'Waar dit proza groeit, groeit geen musicologenproza meer.'

Bas van Putten in Het Parool:
'Bezwaren twee, drie en vier: de apodictische uitspraken, de kamerbreed geëtaleerde zekerheden, de mystificaties in dit boek. ...het beproefde roomse redmiddel   van de dialektiek. ...de bedriegelijke welsprekendheid van het leger Schönbergers, dat het intens onwaarachtige en nietswaardige van dit zogenaamde paramodernisme met megalomane stileerdwang net zo lang heeft schoongepraat, tot de muziek er van de weeromstuit mooi van ging lijken.'

Roland de Beer in De Volkskrant:
'Tintelende opstellen van een contra-academische academicus'

Anton Haakman in Vrij Nederland:
'Zijn portret op het achterplat geeft een glimp te zien van de voering van zijn jasje, met het merkje 'New Man''.

Zie ook de Digitale Bibliotheek

Het apollinisch uurwerk. Over Stravinsky
De Bezige Bij, 1983
Engelse vertaling: The Apollonian Clockwork. On Stravinsky.
Translated by Jeff Hamburg (Oxford University Press, 1989; Amsterdam University Press, 2006)
Russische vertaling: Tsjasy Apollona. O Stravinskom. Vertaald door Irina Leskovskaja (Institoet PRO ARTE- Akademitsjeskij Proekt, 2003)
Italiaanse vertaling: L’orlogio apollineo. Su Stravinsky. Traduzione di Valeria Gorla (Il Saggiatore 2017)

Robert Craft:
'The Apollonian Clockwork is an exhilarating account of a search, external and internal, for Stravinsky, both as a composer and as a man. (...) The most ingenious, sharply observed, and original book likely to be writeen about the composer for a long time.'

Richard Taruskin:
'The one book about Stravinsky Stravinsky would have liked.'

Willem Bronzwaer:
'Een boek dus dat voortdurend lichte ergernis en teleurstelling zal opwekken.'

Paul Griffiths:
'What The Apollonian Clockwork has been devised to tell us is, of course, how Stravinsky ticks, and its methods are appropriately the Stravinskian ones of detachment, inspection and reconstitution.'

Gerrit Komrij in NRC Handelsblad:
'Als het onderwerp van Wilhelm Schön niet de opera, maar de bollencultuur of de bestrijding van likdoorns en eeltzolen bij ratelslangen was geweest, ik had hem met evenveel plezier gelezen. Maar het werd opera, gelukkig en ongelukkig: gelukkig voor mij, ongelukkig voor de opera.'