Paul Luttikhuis in NRC Handelsblad:
'(Schönberger) weet jaloersmakende formuleringen te bedenken waarmee hij in een enkele zin de essentie van een werk of een oeuvre aanduidt. (...) (Hij) is, paradoxaal genoeg, een van de meest persoonlijke muziekcritici in Nederland (met eigenzinnige en soms wel wat eenzijdige voorkeuren) en tevens een van de meest afstandelijke.'
Roland de Beer in De Volkskrant:
'Want dat is de grootste kwaliteit van Schönbergers vertelkunst: of je het met hem eens bent of oneens, het is van ondergeschikt belang.'
Willem Jan Otten in Tirade:
'Waar dit proza groeit, groeit geen musicologenproza meer.'
Bas van Putten in Het Parool:
'Bezwaren twee, drie en vier: de apodictische uitspraken, de kamerbreed geëtaleerde zekerheden, de mystificaties in dit boek. ...het beproefde roomse redmiddel van de dialektiek. ...de bedriegelijke welsprekendheid van het leger Schönbergers, dat het intens onwaarachtige en nietswaardige van dit zogenaamde paramodernisme met megalomane stileerdwang net zo lang heeft schoongepraat, tot de muziek er van de weeromstuit mooi van ging lijken.'
De Bezige Bij, 1992
Omslagontwerp: Jeroen Henneman