toneelstuk in drie bedrijven en twee intermezzo's voor zeven acteurs
Vrienden en familie verzamelen zich rond de kist van de gewezen dirigent Otto Goud. Meer dan twintig jaar geleden, op het hoogtepunt van zijn carrière, heeft Goud, zomaar, van de ene dag op de andere, de muziek de rug toegekeerd en is om onopgehelderde redenen met de noorderzon vertrokken. Op het eind van zijn leven is hij, doodziek, in het gezelschap van een jonge protégé, de exotische musicus Eduardo García López, naar Nederland teruggekeerd om er in anonimiteit te sterven. Helemaal onopgemerkt is zijn terugkeer niet gebleven. Een impresario, een pianostemmer, een neef, een verpleegster, een bewonderaarster en de protégé plegen sectie op zijn nagedachtenis en proberen erachter te komen welke plaats zij hebben ingenomen in het leven van Goud. Een jaar later lijkt zich een nieuw evenwicht gevormd te hebben: schijnbaar moeiteloos heeft het groepje zich geschaard om Eduardo. Zoals zij zich eerst aan Goud vastklampten, zo cirkelen zij nu allemaal om Gouds muzikale erfgenaam heen. Uit op erkenning, op zelfbevestiging maar ook op gewin.
Zie Dovemansoren - compositie
'In Dovemansoren toont Schönberger zich opnieuw een meester van de ironie. (...) In een aantal scènes haalt Schönberger het niveau van grote voorbeelden als Botho Strauss of Thomas Bernhard. (Wijbrand Schaap in Algemeen Dagblad)
'Schönberger, muziekcriticus en sinds zijn eerste toneelstuk ook toneelschrijver, trof precies de cynische toon die past bij de huidige tijdgeest.' (Henny Alkema in De Volkskrant)
première 26 april 2002, Appeltheater Den Haag, Toneelgroep de Appel, regie Gijs de Lange. Met Sacha Bulthuis, Hugo Maerten, Hubert Fermin, Paul Hoes e.a.