Caliban sings / Solemn and strange music / Nobodyes gigge / Tempo impetuoso d’estate sull’esempio di Vivaldi
drie composities en een bewerking voor een theaterconcert gewijd aan de figuur van Caliban uit The Tempest van Shakespeare
1 Hoewel zijn aanwezigheid in het toneelstuk zich voortdurend doet voelen, is het aantal regels dat Shakespeare Caliban heeft toebedeeld beperkt. De meeste van zijn teksten regels zijn ook nog eens boos, verongelijkt, agressief, klagerig of kruiperig, met als grote uitzondering de verdwaalde poëzie van ‘Be not afeard; the isle is full of noises’. Is het de stem van Caliban die we hier horen of worden de woorden hem van buitenaf ingeblazen? In dit laatste lied met zijn zachte canons, zijn verre ‘sounds’ en zijn milde mandoline is alle ongeluk en woede even vergeten.
2 Solemn and strange music noemt Shakespeare de muziek die hij oproept in de laatste scène van de derde akte van The Tempest. Enkele schipbreukelingen op het eiland van Prospero, onder wie koning Alonso van Napels, zijn getuige van een illusoir feestmaal, voorgespiegeld door Prospero. Alonso: ‘What harmony is this? My good friends, hark!’
3 Nobodyes Gigge, een klavierwerkje van Richard Farnaby, opgenomen in het befaamde Fitzwilliam Virginal Book (ca. 1600) refereert volgens de Amerikaanse musicoloog Gustave Reese aan een scène in The Tempest (3e bedrijf, 2e scène) waar Ariel op trommel en fluit een melodie speelt.
4 In een Tempo impetuoso d’estate, een zomerstorm, kun je alles verwachten. Tellen waaien weg, vreemde noten waaien aan, en het instrumentarium raakt op drift. Maar ach, je merkt het nauwelijks, want voor je het weet is het alweer afgelopen.
zie: >Caliban sings, Solemn and strange music, Nobodyes gigge, Tempo impetuoso d’estate sull’esempio di Vivaldi
première op 17 februari 2017 in De Doelen in Rotterdam als onderdeel van een muziektheatraal programma rond Shakespeare’s The Tempest in de regie van Jos Groenier, uitgevoerd door Cora Burggraaf, mezzosopraan, en het Doelen Ensemble